-
1 dzwo|nić
impf vi 1. (dzwonkiem) to ring vt- dzwonić do drzwi to ring the bell a. doorbell- dzwonić na mszę/na lekcję/na przerwę to ring the bell(s) for Mass/for class/for the break- dzwonić na alarm/na trwogę to sound the alarm ⇒ zadzwonić2. (czymś metalowym) to jingle vt [kluczami, monetami, łańcuchami]; to clank vt, to rattle vt- kelner dzwonił sztućcami, rozkładając nakrycia the waiter clattered the cutlery while setting the table- więźniowie dzwonili kajdanami the prisoners rattled their chains ⇒ zadzwonić3. (telefonować) to ring [sb] (up) GB, to phone vt, to call [sb] (up)- dzwoniła do ciebie jakaś pani some lady rang you a. called for you ⇒ zadzwonić4. (dźwięczeć) [telefon] to ring; [dzwon] to ring, to peal; [budzik, alarm] to ring, to go off; [klucze] to jingle- odbierz, telefon dzwoni answer the phone, it’s ringing- zęby mu dzwonią his teeth are chattering- dzwoniła zębami z zimna/ze strachu her teeth were chattering from the cold/from fear- cisza dzwoni the silence is deafening ⇒ zadzwonić■ dzwoni mu/jej w uszach his/her ears are ringing- wiedzieć a. słyszeć, że dzwonią, ale nie wiedzieć, w którym kościele iron. to have a vague ideaThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dzwo|nić
-
2 dzwonić
to ring the bell; ( kluczami) to jangle, to clink; ( szklankami) to clink; (pot: telefonować) to call, to ring (up)dzwonić do kogoś — to call sb, to ring sb (up)
dzwoniła zębami — (przen) her teeth were chattering
* * *ipf.1. (= bić w dzwon) ring a bell; dzwonić na mszę ring for church.2. (= wywoływać dźwięk) ring; ( kluczami) jangle, clink; (szklankami, kieliszkami) clink; ( dzwoneczkami) tinkle; dzwonił zębami his teeth were chattering.3. (= rozbrzmiewać) ring, resound; cisza dzwoni mi w uszach my ears are ringing with silence; dzwoni mi w uszach my ears are ringing.4. pot. (= telefonować) phone, ring up, call ( do kogoś sb).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dzwonić
См. также в других словарях:
dzwonić — ndk VIa, dzwonićnię, dzwonićnisz, dzwoń, dzwonićnił 1. «bić w dzwon, poruszać dzwonem lub dzwonkiem powodując wydawanie dźwięku, dźwięczenie; dawać znak dzwonem lub dzwonkiem; naciskać dzwonek» Dzwonić na mszę. Dzwonić na lekcję. Dzwoniono na… … Słownik języka polskiego
